Czy chory znaczy gorszy?

Dzisiaj obchodzimy Międzynarodowy Dzień Chorego. Z tej okazji zastanawiam się czy to, że jestem chora, to znaczy, że jestem gorsza? 

Owszem, czasem Crohn może nas chcieć zabić. Niektórzy parę razy byli jedną nogą na tamtym świecie. To bardzo poważna choroba i może mieć bardzo ciężki przebieg. Zamyka nas do szpitala nawet na kilka miesięcy. Wyłącza nas z codzienności na wiele dni. Nie zawsze pozwala uczyć się czy pracować. Sprawia ogrom bólu, cierpienia fizycznego i psychicznego. Zmienia wygląd, zmienia charakter. Bierzemy leki, uważamy na siebie, nie jemy śmieciowego jedzenia. Chodzimy do lekarzy. 

W remisji żyjemy normalnie i żeby Ci czasem nie przeszło przez myśli, że ma być odwrotnie. Masz korzystać z dobrego samopoczucia i wykorzystać go na sto procent. Remisja może czasem  nie nadchodzić przez lata, ale nie uwierzę Ci, że nie będzie dnia w którym będziesz czuł się lepiej. I to właśnie ten dzień, te chwile wykorzystuj jak najlepiej. 

Większość z nas nie chce rezygnować z pracy, inny muszą się przebranżowić i wielu z nich cieszy się z tej zmiany. Mają więcej czasu dla siebie, więcej czasu na odpoczynek. Podróżują, przeżywają wspaniałe przygody. Spotykają nowych ludzi, zawierają znajomości. Niekiedy robią coś dla innych. Przeżywają każdy dzień intensywnie i są wdzięczni za każdy takie dobry dzień. 

Co to dla mnie znaczy ''gorsza''? Czy mogę myśleć tak o sobie tylko dlatego, że czasem muszę iść do szpitala, że mam biegunkę i chore jelita, do tego parę blizn na brzuchu? A może jestem gorsza, bo nie miałam tak fajnego okresu dorastania jak moi rówieśnicy? Może dlatego, że często muszę z pewnych rzeczy rezygnować? Ktoś czasem musi mi pomóc w codziennych czynnościach i się mną opiekować, dlatego jestem gorsza? Nie! Każdy zdrowy człowiek może nagle zachorować. Przecież jeżeli większość osób się nie bada, nie jest pewna co ma w środku. Ile razy słyszy się o tym, że u kogoś przypadkowo wykryli nowotwór, że ktoś podczas rutynowych badań dowiedział się, że ma białaczkę? Dużo prawdy jest w tym, że nie ma ludzi zdrowych, są tylko niezdiagnozowani. 

Czy jestem gorsza? Muszę przyznać, że wiele razy się tak czułam i mam do tego prawo. Jednak nie myślę tak o sobie cały czas, bo to bzdura. Na pewno chciałabym coś więcej od życia, ale przecież nawet zdrowi tak mają. Bo jak jest dobrze, to chcemy, żeby było jeszcze lepiej. Żyję, oddycham, mam rodzinę, przyjaciół, dom. Powiecie - i masz też chorobę. Tak, i o tym się nie da zapomnieć. Ale czy choroba ma spowodować to, że mam się czuć gorsza od innych? Nikogo jeszcze nie zabiłam, mam nadzieję, że nie jestem straszną zołzą, jeszcze nie straciłam serca do tego, co robię i chcę robić, dogaduję się z ludźmi, staram się nikomu nie przeszkadzać. Moje życie wcale nie jest gorsze od życia zdrowych ludzi. Jest nawet lepsze, bo umiem o siebie dbać i odpoczywać. Czuję się nawet bardziej wartościowa, bo wiem więcej, przeżyłam więcej niż niejedna moja zdrowa koleżanka. 

Trochę bawi mnie to jak zdrowi nagle wymyślają sobie, że nie będą jeść glutenu, bo taka jest moda. Wydają fortunę na dietetyka, chociaż tak naprawdę nic im nie dolega. Chodzą do różnych lekarzy, bo wymyślają sobie choroby. Nie doceniają tego, co mają. A ja doceniam nawet to, że uda mi się wyjść z domu wczesnym rankiem i wrócić późnym wieczorem. 

Nie czujcie się gorsi, a przynajmniej nie cały czas. Macie ode mnie pozwolenie by posmucić się tylko przez chwilkę, a potem wracać do życia pełnią życia na miarę swoich możliwości. Jesteście wrażliwi, wartościowi i swoim przykładem możecie dać wiele wsparcia innym. 

Crohn nie zrobi z Ciebie gorszego człowieka, jeśli mu na to nie pozwolisz. Amen.