Wyobraź sobie, że jesz gwoździe a popijasz je spirytusem. Nierealne, prawda?
Do tego właśnie można porównać spożywanie posiłków, kiedy w całej jamie ustnej i w przełyku masz zmiany zapalny - owrzodzenia, afty, nadżerki. Jedzenie owoców, słodkiego, ciepłego, zimnego, ostrego, kwaśnego sprawia ból. Nie masz przyjemności z jedzenia.
Nie raz jelita odpuszczają, brzuch nie boli i masz ochotę na jakieś smaczne danie. Co z tego, jak ''góra'' postanawia strajkować.
Masz wielką ochotę na schabowego. Jesteś bardzo głodny. Tak, że aż burczy Ci w brzuchu. Na talerz nakładasz wielką porcję jedzenia. Zaczynasz jeść i nagle coś jest nie tak. Robi Ci się ciepło, zimno, niedobrze, a w brzuchu zaczyna wywracać flaki na dziesiątą stronę. Od razu tracisz apetyt. Zjesz parę kęsów i odstawiasz talerz.
Kolejna sytuacja. Wszystko, dosłownie wszystko smakuje jak papier albo sama sól. Chleb, ryż, zupa, szynka, serek - wszystko jest bez smaku. Zmuszasz się do jedzenia, a i tak nic z tego nie wychodzi.
Możesz jeść, ale ze względu na przewężenia jest to tylko dieta płynna. ''Jedzenie'' nie wygląda atrakcyjnie, przez co znowu tracisz apetyt. Albo spotykasz na drodze niedouczonego dietetyka, który daje Ci kartę A4 z wypisanymi wielką czcionką produktami, które możesz jeść. Jest to chude mięso z kurczaka, marchewka, ziemniaki, kisiel i biszkopty. Boisz się zaostrzenia, przez co posiłki są monotonne. Cały czas talerz wygląda tak samo nudno, dlatego po jakimś czasie masz już dość tego jałowego jedzenia.
I wreszcie możesz jeść, jesz na co tylko masz ochotę i na co tylko pozwalają jelita. Jesz zdrowo, kolorowo, o stałych porach. Ale co z tego, jak masz taką biegunkę, że nie wyrabiasz na zakrętach w maratonach do ubikacji. Wszystko przelatuje, nic się nie trawi. Przewód pokarmowy postanowił się zepsuć. Mimo, że ''góra'' tym razem pozwala i delektujesz się smakiem pieczonego jabłka jak tortu z cukierni od Pani Magdy G, to dół postanawia, że jeszcze szybciej niż je zjadłeś, musisz je z siebie wyrzucić.
Mogłabym wymienić jeszcze szpitalowanie. Jedzenie z tak zwanego ''wózka'' jest obrzydliwe. Wszędzie. Nie ważne jak dobry jest szpital i jak dobry ma catering. Szpital to szpital. Nie ma co się oszukiwać. Jeszcze jak śniadania i kolację są do przeżycia, to obiady to tragedia. Typowy szpitalny talerz to zielono - żółta breja z ziemniaków i szpinaku a do tego kotlet - pieczeń rzymska - czyli zmielone wszystko, co możliwe. Czasem w takiej pieczeni zobaczysz kawałki pseudo szynki ze śniadania i nawet makaron z pomidorowej! A nawet, jeśli jedzenie w szpitalu jest dobrej jakości to i tak szpital ma swój specyficzny klima i zapach. Nie wszystko i nie zawsze da się zjeść w takich warunkach.
Na temat żywienia w szpitalach można napisać wielotomową książkę. Ale nie o tym chciałam... Leżysz zmęczony, obolały, podpięty do różnych urządzeń, kabelków, kroplówek. Masz biegunkę, wymiotujesz, jest Ci niedobrze, źle się czujesz po badaniach. Trudno wtedy myśleć o jedzeniu. Natomiast jeśli pobyt jest planowy, a Ty w miarę dobrze się czujesz to po prostu jesteś głodny. Jeśli nie masz w pobliżu przyjaciół, rodziny, którzy przyniosą Ci normalne jedzenie, to musisz spodziewać się, że po wyjściu ze szpitala Twoja waga pokaże dużo niższy wynik, niż przed przyjęciem.
Podsumowując i odpowiadając na pytania zawarte w temacie - jestem chuda, bo mój przewód pokarmowy jest zepsuty. Robię wszystko, by go naprawić. Udaje się to czasem lepiej, czasem gorzej.
Uparty jest! Co zrobić...
Do tego właśnie można porównać spożywanie posiłków, kiedy w całej jamie ustnej i w przełyku masz zmiany zapalny - owrzodzenia, afty, nadżerki. Jedzenie owoców, słodkiego, ciepłego, zimnego, ostrego, kwaśnego sprawia ból. Nie masz przyjemności z jedzenia.
Nie raz jelita odpuszczają, brzuch nie boli i masz ochotę na jakieś smaczne danie. Co z tego, jak ''góra'' postanawia strajkować.
Masz wielką ochotę na schabowego. Jesteś bardzo głodny. Tak, że aż burczy Ci w brzuchu. Na talerz nakładasz wielką porcję jedzenia. Zaczynasz jeść i nagle coś jest nie tak. Robi Ci się ciepło, zimno, niedobrze, a w brzuchu zaczyna wywracać flaki na dziesiątą stronę. Od razu tracisz apetyt. Zjesz parę kęsów i odstawiasz talerz.
Kolejna sytuacja. Wszystko, dosłownie wszystko smakuje jak papier albo sama sól. Chleb, ryż, zupa, szynka, serek - wszystko jest bez smaku. Zmuszasz się do jedzenia, a i tak nic z tego nie wychodzi.
Możesz jeść, ale ze względu na przewężenia jest to tylko dieta płynna. ''Jedzenie'' nie wygląda atrakcyjnie, przez co znowu tracisz apetyt. Albo spotykasz na drodze niedouczonego dietetyka, który daje Ci kartę A4 z wypisanymi wielką czcionką produktami, które możesz jeść. Jest to chude mięso z kurczaka, marchewka, ziemniaki, kisiel i biszkopty. Boisz się zaostrzenia, przez co posiłki są monotonne. Cały czas talerz wygląda tak samo nudno, dlatego po jakimś czasie masz już dość tego jałowego jedzenia.
I wreszcie możesz jeść, jesz na co tylko masz ochotę i na co tylko pozwalają jelita. Jesz zdrowo, kolorowo, o stałych porach. Ale co z tego, jak masz taką biegunkę, że nie wyrabiasz na zakrętach w maratonach do ubikacji. Wszystko przelatuje, nic się nie trawi. Przewód pokarmowy postanowił się zepsuć. Mimo, że ''góra'' tym razem pozwala i delektujesz się smakiem pieczonego jabłka jak tortu z cukierni od Pani Magdy G, to dół postanawia, że jeszcze szybciej niż je zjadłeś, musisz je z siebie wyrzucić.
Mogłabym wymienić jeszcze szpitalowanie. Jedzenie z tak zwanego ''wózka'' jest obrzydliwe. Wszędzie. Nie ważne jak dobry jest szpital i jak dobry ma catering. Szpital to szpital. Nie ma co się oszukiwać. Jeszcze jak śniadania i kolację są do przeżycia, to obiady to tragedia. Typowy szpitalny talerz to zielono - żółta breja z ziemniaków i szpinaku a do tego kotlet - pieczeń rzymska - czyli zmielone wszystko, co możliwe. Czasem w takiej pieczeni zobaczysz kawałki pseudo szynki ze śniadania i nawet makaron z pomidorowej! A nawet, jeśli jedzenie w szpitalu jest dobrej jakości to i tak szpital ma swój specyficzny klima i zapach. Nie wszystko i nie zawsze da się zjeść w takich warunkach.
Na temat żywienia w szpitalach można napisać wielotomową książkę. Ale nie o tym chciałam... Leżysz zmęczony, obolały, podpięty do różnych urządzeń, kabelków, kroplówek. Masz biegunkę, wymiotujesz, jest Ci niedobrze, źle się czujesz po badaniach. Trudno wtedy myśleć o jedzeniu. Natomiast jeśli pobyt jest planowy, a Ty w miarę dobrze się czujesz to po prostu jesteś głodny. Jeśli nie masz w pobliżu przyjaciół, rodziny, którzy przyniosą Ci normalne jedzenie, to musisz spodziewać się, że po wyjściu ze szpitala Twoja waga pokaże dużo niższy wynik, niż przed przyjęciem.
Podsumowując i odpowiadając na pytania zawarte w temacie - jestem chuda, bo mój przewód pokarmowy jest zepsuty. Robię wszystko, by go naprawić. Udaje się to czasem lepiej, czasem gorzej.
Uparty jest! Co zrobić...
Komentarze
Prześlij komentarz