U każdego zaczyna się inaczej. Każdy ma swój ''przepis na chorowanie'' :) U mnie zaczęło się od długotrwałego przyjmowania tetracykliny z powodu trądziku. Następnie przedłużająca się infekcja gardła, bardzo duże osłabienie i biegunki. Po tylu latach chorowania teraz nazwałabym to raczej luźnym stolcem niż biegunką. Przed diagnozą i jakiś czas po niej nie bolał mnie wcale brzuch. Bardzo chudłam, przez co lekarze chcieli diagnozować anoreksję. O tym jaki koszmar wtedy przeżyłam na pewno kiedyś tutaj napiszę. Momentem przełomowym, czyli takim kiedy w końcu zaświeciła mi się czerwona lampka, było pojawienie się ran w jamie ustnej. Picie wody porównywałam do łykania żyletek, jedzenie także okropnie bolało.A kiedy przyszło lato, a ja ważyłam 40 kg przy wzroście 168cm i wyglądałam jakbym się głodziła, Mama zaciągnęła mnie do lekarza. Wyniki z krwi były niemal wzorowe. Tłumaczono wszystko tym, że rosnę, że jestem w okresie dojrzewania. Miałam wtedy 14 lat. Stomatolog także
Mam Crohna, ale Crohn nie ma mnie!