Chciałabym trochę odczarować ten strach który pojawia się, kiedy słyszymy słowo 'sonda'. Sama za pierwszym razem byłam przerażona, bo jak coś, co jeden koniec ma w nosie, może mieć drugi w żołądku? Doskonale pamiętam jak bardzo bałam się zakładania pierwszego w życiu zgłębnika. Płakałam, krzyczałam i nie chciałam słuchać lekarzy. Bardzo długo nie chciałam zgodzić się na terapię żywieniową. Gdy mój stan zdrowia pogorszył się tak bardzo, że nie mogłam wstać ze szpitalnego łóżka, mój organizmy był wyniszczony i niedożywiony, dopiero wtedy pozwoliłam sobie założyć sondę. Dzisiaj wiem, że mogłam wcześniej podjąć decyzję o takiej formie leczenia, ponieważ przekonałam się, że można przyzwyczaić się do zgłębnika i normalnie z tym funkcjonować.
Zacznijmy od tego, że sonda nie zawsze jest zakładana tylko do żywienia. Niektóre badania (np. enterokliza) też tego wymagają. Rurkę do nosa trzeba założyć, kiedy mamy niedrożność, albo czasem po zabiegach operacyjnych. Sondę zakładają jeszcze do płukania żołądka, ale o tym nie będę się rozpisywać.
Sonda zakładana na chwilę do badania według mnie ma swoje plusy i minusy. Plusem jest to, że jest zakładana tylko na chwilę i nie musimy pić kontrastu, który nie za dobrze smakuje a do tego jest w wielkiej ilości. Minusem na pewno jest to, że enterokliza to dość trudne badanie i lekarze robią wszystko, by się udało, dlatego czasem muszą przesunąć położenie sondy pod RTG, co może być dużo bardziej nieprzyjemne niż samo założenie sondy. Dla mnie kolejny minus to to, że sonda bardzo nam przeszkadza, odruchy wymiotne sprawiają, że mamy wrażenie, że zaraz zwymiotujemy całą rurkę. Do sondy trzeba się przyzwyczaić, co zajmuje około 3 dni.
Sonda zakładana przy niedrożności to wyższa konieczność. Tutaj nie ma co dyskutować czy trzeba czy nie. Trzeba i już! A jak się na nią zareaguje, to już jest sprawa naszego organizmu, bo czasem i na sondę jest już za późno.
Chciałam napisać kilka słów o samym zakładaniu rurki. Już nieważne w jakim celu, zawsze zakładanie jest takie samo.
Na początku jest strach, bo jak mam funkcjonować z taką rurką? Przecież to boli! A no właśnie nie boli! Myślałam, że boli. Ale po tym, jak miałam sondę zakładaną któryś raz z rzędu, to przecież myślę sobie: Klaudia, to nie boli! To jest tylko chwila nieprzyjemnego uczucia a potem będzie już tylko lepiej. I właśnie to pozytywne nastawienie jest kluczem do sukcesu :)
Nawet nie policzę ile razy miałam sondę. Ale mogę Wam dać parę dobrych rad, bo choroba Crohna wiąże się niestety z tym, że prędzej czy później jakąś rurkę założą nam do nosa. Czy to tylko do badania, czy na dłuższy czas, ale jednak trudno tego uniknąć.
1. Uważnie słuchaj poleceń pielęgniarki lub lekarza podczas zakładania zgłębnika.
2. Poproś o znieczulenie przegrody nosowej i gardła. -już pisałam, że nie boli, ale jakoś psychicznie jest lepiej, kiedy mamy 'popsikane' gardło i nałożoną maść znieczulającą na końcówkę zgłębnika.
3. Gdy zgłębnik przejdzie już przez jamę nosową i poczujesz go w gardle, możesz poprosić o szklankę niegazowanej wody i popijać wtedy, kiedy będziesz o to proszony.
4. Zapoznaj się z budową jamy nosowej, przewodu pokarmowego – (obejrzyj atlas anatomiczny, lub skorzystaj z Internetu). Wtedy dużo łatwiej będzie Ci zrozumieć w jaki sposób zgłębnik znajdzie się w Twoim żołądku lub jelicie.
5. W dniu zakładania sondy lepiej zostań na czczo, ponieważ przy zakładaniu może pojawić się odruch wymiotny.
6. Podczas całego zabiegu bądź spokojny, nie denerwuj się, staraj się miarowo i głęboko oddychać.
7. Możesz poprosić kogoś bliskiego, aby towarzyszył Ci w trakcie zakładania zgłębnika. Dużo lepiej i raźniej połyka się rurkę, kiedy ktoś bliski trzyma Cię za rękę.
Najbardziej nieprzyjemny moment to połykanie zgłębnika. Zawsze miałam takie wrażenie, jakbym połykała nieugotowany makaron spaghetti :)
Na koniec chcę Wam powiedzieć, że są gorsze badania i inne przykre i bolesne sytuacje, które zdarzają się w trakcie chorowania niż zakładanie sondy.
Powodzenia!
Zacznijmy od tego, że sonda nie zawsze jest zakładana tylko do żywienia. Niektóre badania (np. enterokliza) też tego wymagają. Rurkę do nosa trzeba założyć, kiedy mamy niedrożność, albo czasem po zabiegach operacyjnych. Sondę zakładają jeszcze do płukania żołądka, ale o tym nie będę się rozpisywać.
Sonda zakładana na chwilę do badania według mnie ma swoje plusy i minusy. Plusem jest to, że jest zakładana tylko na chwilę i nie musimy pić kontrastu, który nie za dobrze smakuje a do tego jest w wielkiej ilości. Minusem na pewno jest to, że enterokliza to dość trudne badanie i lekarze robią wszystko, by się udało, dlatego czasem muszą przesunąć położenie sondy pod RTG, co może być dużo bardziej nieprzyjemne niż samo założenie sondy. Dla mnie kolejny minus to to, że sonda bardzo nam przeszkadza, odruchy wymiotne sprawiają, że mamy wrażenie, że zaraz zwymiotujemy całą rurkę. Do sondy trzeba się przyzwyczaić, co zajmuje około 3 dni.
Sonda zakładana przy niedrożności to wyższa konieczność. Tutaj nie ma co dyskutować czy trzeba czy nie. Trzeba i już! A jak się na nią zareaguje, to już jest sprawa naszego organizmu, bo czasem i na sondę jest już za późno.
Chciałam napisać kilka słów o samym zakładaniu rurki. Już nieważne w jakim celu, zawsze zakładanie jest takie samo.
Na początku jest strach, bo jak mam funkcjonować z taką rurką? Przecież to boli! A no właśnie nie boli! Myślałam, że boli. Ale po tym, jak miałam sondę zakładaną któryś raz z rzędu, to przecież myślę sobie: Klaudia, to nie boli! To jest tylko chwila nieprzyjemnego uczucia a potem będzie już tylko lepiej. I właśnie to pozytywne nastawienie jest kluczem do sukcesu :)
Nawet nie policzę ile razy miałam sondę. Ale mogę Wam dać parę dobrych rad, bo choroba Crohna wiąże się niestety z tym, że prędzej czy później jakąś rurkę założą nam do nosa. Czy to tylko do badania, czy na dłuższy czas, ale jednak trudno tego uniknąć.
1. Uważnie słuchaj poleceń pielęgniarki lub lekarza podczas zakładania zgłębnika.
2. Poproś o znieczulenie przegrody nosowej i gardła. -już pisałam, że nie boli, ale jakoś psychicznie jest lepiej, kiedy mamy 'popsikane' gardło i nałożoną maść znieczulającą na końcówkę zgłębnika.
3. Gdy zgłębnik przejdzie już przez jamę nosową i poczujesz go w gardle, możesz poprosić o szklankę niegazowanej wody i popijać wtedy, kiedy będziesz o to proszony.
4. Zapoznaj się z budową jamy nosowej, przewodu pokarmowego – (obejrzyj atlas anatomiczny, lub skorzystaj z Internetu). Wtedy dużo łatwiej będzie Ci zrozumieć w jaki sposób zgłębnik znajdzie się w Twoim żołądku lub jelicie.
5. W dniu zakładania sondy lepiej zostań na czczo, ponieważ przy zakładaniu może pojawić się odruch wymiotny.
6. Podczas całego zabiegu bądź spokojny, nie denerwuj się, staraj się miarowo i głęboko oddychać.
7. Możesz poprosić kogoś bliskiego, aby towarzyszył Ci w trakcie zakładania zgłębnika. Dużo lepiej i raźniej połyka się rurkę, kiedy ktoś bliski trzyma Cię za rękę.
Najbardziej nieprzyjemny moment to połykanie zgłębnika. Zawsze miałam takie wrażenie, jakbym połykała nieugotowany makaron spaghetti :)
Na koniec chcę Wam powiedzieć, że są gorsze badania i inne przykre i bolesne sytuacje, które zdarzają się w trakcie chorowania niż zakładanie sondy.
Powodzenia!
Komentarze
Prześlij komentarz